کد مطلب:212695 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22
ائمه واسطه فیض و رحمت الهی اند
نویسنده گوید: در متن حدیث «اگر ما نبودیم نهرها جاری نمی شد...» بدین معنی است كه خداوند وجود ولی و امام را واسطه فیض و رحمت و وسیله نزول بركت قرار داده و حیات تمام موجودات را طفیل وجود او گردانیده است.
در زیات جامع كبیره كه از امام هادی (ع) است، می خوانند: «بكم فتح الله و بك یختم و بكم ینزل الغیث و بكم یمسك السماء ان تقع علی الارض الا باذنه»، خداوند عالم، وجود رابه شما آغاز كرد و به شما نیز ختم كند و به خاطر شما باران را فروریزد و به خاطر شماست كه آسمان را از فروافتادن بر زمین نگهدارد، مگر به اذن خودش.
[ صفحه 184]
در داستان مناظره هشام بن حكم، با عمرو بن عبید معتزلی، از امام و حجت، تعبیر به قلب شده، و مثل امام را مثل روح و قلب گفته [1] ؛ همان طور كه حیات هر موجودی بسته به روح و قلب اوست، حیات جهان نیز بسته به روح آن است كه وجود حجت و امام می باشد، «لولا الحجة لساخت الارض باهلها».
صدوق (ره)، در كتاب امالی، و كتاب كمال الدین، از اعمش، نقل كرده كه گوید: شنیدم امام صادق (ع)، از پدرش، از جدش، حضرت علی بن الحسین (ع) روایت می نمود كه حضرت سجاد (ع) فرمود: ماییم پیشوایان مسلمین، و حجت های خداوند بر جهانیان، و سرور مؤمنین، و قادة الغرالمحجلین، و دوستان مؤمنین، و ماییم امان اهل زمین همان گونه كه ستارگان امان اهل آسمانند، و ماییم كه خدا به خاطر ما آسمان را از فروافتادن بر زمین نگه داشته، و برای ما زمین را نگه داشته تا بر اهلش موج نزدند، و به خاطر ما باران را می فرستد، و به واسطه ما رحمتش را بر مردم نشر می كند، و بركات زمین را خارج می سازد، و اگر از ما، حجج الهیه، بر روی زمین كسی نباشد، زمین اهلش را فرومی برد.
سپس فرمود: از روزی كه خداوند آدم را آفریده، روزی نبوده كه زمین خالی از حجت باشد، یا حجت ظاهر و آشكار، و یا غایب و مستور از دیدگان، و تا قیامت هم خالی از حجت نماند، كه اگر حجتی روی زمین نباشد، خدا پرستش نمی گردد.
اعمش گوید: از حضرت صادق (ع) سؤال كردم: مردم چگونه می توانند از حجت مستور و غیاب استفاده كنند؟ فرمود: همان طوری كه از خورشید پس ابر بهره مند می شوند. [2] .
در زیات جامع كبیره كه از امام هادی (ع) است، می خوانند: «بكم فتح الله و بك یختم و بكم ینزل الغیث و بكم یمسك السماء ان تقع علی الارض الا باذنه»، خداوند عالم، وجود رابه شما آغاز كرد و به شما نیز ختم كند و به خاطر شما باران را فروریزد و به خاطر شماست كه آسمان را از فروافتادن بر زمین نگهدارد، مگر به اذن خودش.
[ صفحه 184]
در داستان مناظره هشام بن حكم، با عمرو بن عبید معتزلی، از امام و حجت، تعبیر به قلب شده، و مثل امام را مثل روح و قلب گفته [1] ؛ همان طور كه حیات هر موجودی بسته به روح و قلب اوست، حیات جهان نیز بسته به روح آن است كه وجود حجت و امام می باشد، «لولا الحجة لساخت الارض باهلها».
صدوق (ره)، در كتاب امالی، و كتاب كمال الدین، از اعمش، نقل كرده كه گوید: شنیدم امام صادق (ع)، از پدرش، از جدش، حضرت علی بن الحسین (ع) روایت می نمود كه حضرت سجاد (ع) فرمود: ماییم پیشوایان مسلمین، و حجت های خداوند بر جهانیان، و سرور مؤمنین، و قادة الغرالمحجلین، و دوستان مؤمنین، و ماییم امان اهل زمین همان گونه كه ستارگان امان اهل آسمانند، و ماییم كه خدا به خاطر ما آسمان را از فروافتادن بر زمین نگه داشته، و برای ما زمین را نگه داشته تا بر اهلش موج نزدند، و به خاطر ما باران را می فرستد، و به واسطه ما رحمتش را بر مردم نشر می كند، و بركات زمین را خارج می سازد، و اگر از ما، حجج الهیه، بر روی زمین كسی نباشد، زمین اهلش را فرومی برد.
سپس فرمود: از روزی كه خداوند آدم را آفریده، روزی نبوده كه زمین خالی از حجت باشد، یا حجت ظاهر و آشكار، و یا غایب و مستور از دیدگان، و تا قیامت هم خالی از حجت نماند، كه اگر حجتی روی زمین نباشد، خدا پرستش نمی گردد.
اعمش گوید: از حضرت صادق (ع) سؤال كردم: مردم چگونه می توانند از حجت مستور و غیاب استفاده كنند؟ فرمود: همان طوری كه از خورشید پس ابر بهره مند می شوند. [2] .
[1] امالي صدوق، مجلس 86، ح 15، ص 473 - كمال الدين، باب 21، ص 208.
[2] امالي صدوق، مجلس 34، ح 15، ص 156 - كمال الدين، باب 21، ص 207.